Çocukken fiziksel olarak doğayı ve onun koşullarını deneyimlemiş olmak, yetişkin olduğumuzda bizleri daha iyi gözlemci ve daha güçlü bireyler haline getirir. Doğa, kendi kuralları ve barındırdığı riskler ile ince bir şekilde bütün duyularımıza seslenir. Doğa, çocukların elinde istedikleri gibi evirip çevirebildikleri oyuncaklardan çok daha fazlasıdır. Çocuklar doğada kendi oyuncaklarını kendileri tasarlayabilir, yeni bir sürü keşif yapabilir ve bu keşiflerle hayal gücünü geliştirebilir. Çocukların en yükse  yaşam deneyimi edinebilecekleri okul tartışmasız tabiattır.

Günümüzde çocuklar dışarıda oynayamıyor, çoğunlukla evde ekran karşısında onlara sunulanı alabiliyorlar. Bu koşullar sebebiyle yalnızca görme ve işitme duyularını aktif olarak kullanıyorlar. Biz yetişkinlerin zamanında olduğu gibi toprakla suyla ağaçla çimenle temas etme, kendi kabiliyetlerini ve yetilerini keşfederek geliştirme şansları maalesef çok kısıtlı. Oysa onların da en fazla vakit geçirmeleri gereken yer doğa.